ตํารากามสูตร

กามสูตร

ตํารากามสูตร เป็นวรรณกรรมสันสกฤตที่เขียนขึ้นโดยวาตสยายนะ มหาฤษี นักปราชญ์ชาวอินเดียในช่วงศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาล กามสูตรเป็นหนังสือที่ว่าด้วยพฤติกรรมทางเพศของมนุษย์ ครอบคลุมตั้งแต่การแต่งงาน การเลือกคู่ครอง การแสดงออกถึงความรัก ความปรารถนาทางเพศ ไปจนถึงเทคนิคการร่วมเพศ กามสูตรแบ่งออกเป็น 7 บท บทที่ 1-6 กล่าวถึงความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิง บทที่ 7 กล่าวถึงเทคนิคการร่วมเพศ บทที่ 6 ของกามสูตรกล่าวถึงวิธีการจีบกันของชาวอินเดียโบราณ วิธีการเหล่านี้แบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ

• วิธีการจีบแบบเปิดเผย เป็นการแสดงความชื่นชอบต่อเพศตรงข้ามอย่างตรงไปตรงมา เช่น การพูดคุย การยิ้ม การมอง การสัมผัส
• วิธีการจีบแบบอ้อมๆ เป็นการแสดงความชื่นชอบต่อเพศตรงข้ามอย่างอ้อมๆ เช่น การสื่อความหมายผ่านดอกไม้ อาหาร ของขวัญ

วิธีการจีบแบบเปิดเผยที่กล่าวถึงในกามสูตร ได้แก่

• การพูดคุย ชายควรพูดคุยกับหญิงอย่างสุภาพและอ่อนโยน ไม่ควรพูดจาหยาบคายหรือล่วงละเมิด
• การยิ้ม การยิ้มเป็นการแสดงออกถึงมิตรภาพและความสนใจ
• การมอง การมองอย่างมีความหมายเป็นการแสดงออกถึงความสนใจ
• การสัมผัส การสัมผัสอย่างเบาๆ เป็นการแสดงออกถึงความรักและความเสน่หา

วิธีการจีบแบบอ้อมๆ ที่กล่าวถึงในกามสูตร ได้แก่

• การสื่อความหมายผ่านดอกไม้ ดอกไม้เป็นสัญลักษณ์ของความรักและความเสน่หา ชายควรมอบดอกไม้ให้กับหญิงที่เขาสนใจ
• การสื่อความหมายผ่านอาหาร อาหารเป็นสัญลักษณ์ของความห่วงใยและความรัก ชายควรทำอาหารให้หญิงที่เขาสนใจ
• การสื่อความหมายผ่านของขวัญ ของขวัญเป็นการแสดงออกถึงความรักและความปรารถนาดี ชายควรมอบของขวัญให้หญิงที่เขาสนใจ

วิธีการจีบเหล่านี้เป็นแนวทางที่ชาวอินเดียโบราณใช้เพื่อแสดงออกถึงความสนใจต่อเพศตรงข้าม วิธีการเหล่านี้อาจดูล้าสมัยในปัจจุบัน แต่ก็ยังสะท้อนให้เห็นถึงแนวคิดของชาวอินเดียโบราณที่มีต่อเรื่องเพศ นั่นคือ กาม สูตร 64 ท่า เพศเป็นสิ่งที่บริสุทธิ์และควรปฏิบัติอย่างถูกต้องตามจารีตนิยม